شریف زمانی، فعال سیاسی و رسانه‌ای نوشت: درخصوص لایحهٔ مقابله با انتشار محتوای خلاف واقع چند مورد نیازمند بررسی است؛ لازم به ذکر است که در کلیات حرفی نیست و لازم است اما:
۱- تعریف “محتوای خلاف واقع” مبهم و مبتنی بر “عرف” است که تفسیرپذیری بالایی دارد.
۲- “تشویش اذهان عمومی” معیاری ذهنی است و امکان سوءاستفاده دارد.
۳- حذف فوری محتوا بدون حکم قضایی (ماده ۴) و با نظر کارگروه و یا سامانه ممکن است نقض حق دفاع و اصل برائت باشد.
۴- اجرای این قانون برای پلتفرم‌های خارجی (مثل اینستاگرام، توئیتر) غیرعملی است.
۵- الزام سکوها به حذف محتوا در ۱۲ ساعت (ماده ۱۱) ممکن است منجر به حذف بی‌دلیل محتوا برای جلوگیری از جریمه شود.
۶- امکان سوءاستفاده از گزارش‌های مردمی برای حذف محتوای منتقد وجود دارد.
۷- راستی‌آزمایی محتوا در زمان کوتاه نیازمند سیستم‌های پیشرفته و پرهزینه است.
۸- نظارت بر حجم عظیم محتوا در فضای مجازی غیرممکن است.
۹- دستکاری در الگوریتم‌های راستی‌آزمایی ممکن است باعث حذف محتوای بی‌خطر شود.
۱۰- عدم شفافیت در آیین‌نامه اجرایی (ماده ۲۱) می‌تواند منجر به تفسیرهای سلیقه‌ای شود.
مشابه این لایحه، قانون خدمات دیجیتال (DSA) در اروپا سال ۲۰۲۲ تصویب شد و از سال ۲۰۲۴ درحال انجام است، ماهم حتما به چنین مواردی نیازمند هستیم اما با شفافیت بیشتر و کارآمدتر از این لایحه.
ارسال دیدگاه
نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.