فضل‌الله سرزعیم فعال رسانه و اندیشه امامین انقلاب طی یادداشتی نوشت؛ مجلس شورای اسلامی به عنوان یکی از ارکان اصلی مدیریت کشور که شاخصی بر مردم‌سالاری نظام جمهوری اسلامی ایران است، همواره از جایگاه ویژه‌ای در نگاه امام خمینی (ره) و رهبر معظم انقلاب (مدظله العالی) برخوردار بوده است. این نهاد، نه تنها عرصه‌ای برای قانون‌گذاری و نظارت بر امور اجرایی کشور، بلکه به عنوان نماد اراده عمومی و تبلور عزم ملی برای پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی معرفی شده است.
امام خمینی (ره) پس از پیروزی شکوهمند انقلاب‌اسلامی، علی‌رغم تغییرات مکرر در دولت‌ها و هیات وزیران، همواره از کسانی که پس از رأی اعتماد از مجلس، مسئولیت اداره کشور را برعهده می‌گرفتند، حمایت کردند. این حمایت، فارغ از علاقه شخصی به افراد، بلکه به دلیل احترام به جایگاه قانونی و مسئولیت سنگینی بود که دولت‌ها برعهده داشتند. امام معتقد بودند که هر دولتی که بر سر کار می‌آید، باید مورد حمایت قرار گیرد تا بتواند با آرامش و پشتوانه‌ای محکم، وظایف خود را انجام دهد.
امام خمینی (ره) به‌خوبی می‌دانستند که اگر اختلافات و نقدهای علنی و تند به دولت‌ها تبدیل به رویه‌ای معمول شود، انسجام ملی و اعتماد عمومی به نظام سیاسی دچار خدشه می‌شود، اعتمادی که سرمایه اصلی کارگزاران این نظام بوده و هست. بنابراین، با وجود انتقادات و اعراض‌هایی که گاه به دولت‌ها داشتند، نکات مشفقانه و روشنگرانه خود را به طور خصوصی و محرمانه مطرح می‌کردند و در فضای عمومی همواره از دولت حمایت می‌کردند. این رویکرد نشان‌دهنده درک عمیق امام از اهمیت حفظ اتحاد و انسجام ملی در برابر چالش‌ها و تهدیدهای متعدد داخلی و خارجی بود.
پس از ارتحال امام خمینی(ره)، خلف صالح ایشان مقام معظم رهبری نیز، با پیروی از این سیره‌ی سیاسی و مشی حکمرانی، بارها بر اهمیت حفظ حرمت مجلس و مسئولیت سنگین نمایندگان در قبال رأی و اظهارات خود تأکید کرده‌اند. ایشان در بیانات خود به صراحت اشاره دارند که نمایندگان مجلس باید با تقوا و مسئولیت‌پذیری به مسائل کشور نگاه کنند. نماینده‌ای که از تریبون مجلس برای فتنه‌گری و تفرقه‌افکنی استفاده می‌کند و با بی‌تقوایی و بدون رعایت اصول اخلاقی به دولت حمله می‌کند، در واقع به نهاد مجلس و جایگاه والای آن آسیب می‌زند.
رهبر انقلاب از دیگر سو برای ارتقا و اعتلای مجلس شورای اسلامی، مردم را به دقت در انتخاب نمایندگان خود فرا می‌خوانند و تأکید دارند که نباید به کسانی رأی داد که در پی تضعیف دولت و اخلال در امور کشور هستند. مجلس باید محلی برای حل مشکلات مردم و تقویت پایه‌های نظام باشد، نه محلی برای تسویه حساب‌های سیاسی و ایجاد اختلاف.
این تأکید بر انتخاب نمایندگان شایسته، از طرفی نشان‌دهنده اهمیت رأی مردم در تعیین سرنوشت مجلس و به تبع آن، سرنوشت کشور است و از طرفی اهمیت جایگاه مجلس در حفظ و حراست از وحدت ملی را نشان می‌دهد.
مجلس شورای اسلامی به عنوان نماینده اراده ملت، باید نقشی محوری در حفظ وحدت و انسجام ملی ایفا کند. این نهاد، وظیفه دارد تا با نظارت دقیق و دلسوزانه، دولت را در مسیر خدمت به مردم هدایت کند و از طرفی، با حمایت از دولت‌های قانونی، زمینه را برای اجرای صحیح سیاست‌ها و برنامه‌های نظام، فراهم آورد.
در اندیشه‌های امامین انقلاب، مجلس علاوه بر نقش قانون‌گذاری، وظیفه‌ای خطیر در حفظ و ارتقای سرمایه اعتماد عمومی دارد. این اعتماد، از طریق رفتار مسئولانه و اخلاق‌مدارانه نمایندگان در قبال مردم و دولت به دست می‌آید. نمایندگان باید به یاد داشته باشند که هر رأی و هر اظهارنظر آنها، تأثیری مستقیم بر افکار عمومی دارد و می‌تواند نتایج مختلفی را رقم بزند.
بیانات امام خمینی (ره) و امام خامنه‌ای(مدظله العالی) به خوبی نشان می‌دهد که مجلس شورای اسلامی نه تنها یک نهاد قانون‌گذار، بلکه محلی برای تثبیت اراده مردم و تقویت پایه‌های نظام اسلامی است. رأی نمایندگان در این نهاد، باید با در نظر گرفتن منافع ملی، تقوا و حقیقت‌گویی همراه باشد. هرگونه بی‌تقوایی، فتنه‌گری و ایجاد تفرقه در مجلس، نه تنها به دولت بلکه به کل کشور و اعتماد مردم آسیب می‌زند.
حال که پس از سانحه تلخ بالگرد وشهادت شهید رئیسی، در انتخاباتی زودهنگام، دکتر پزشکیان با کسب آرا مردم به عنوان رئیس جمهور انتخاب شدند، یکی از مهم‌ترین زمینه‌ها برای نقش‌آفرینی مجلس در شکل‌گیری هیات وزیران شکل رفته و آزمونی بزرگ پیش پای مجلس چهاردهم قرار گرفته است.
سلام برادر من با این جمله شما مخالفم.
«نماینده‌ای که از تریبون مجلس برای فتنه‌گری و تفرقه‌افکنی استفاده می‌کند و با بی‌تقوایی و بدون رعایت اصول اخلاقی به دولت حمله می‌کند، در واقع به نهاد مجلس و جایگاه والای آن آسیب می‌زند.»
بنده سوالم این هست که آیا نماینده ای که دغدغه مشکل مردم را دارد نباید در برابر رای اعتماد به وزرای کشور احساس وظیفه کند و آیا توصیه های دیگر رهبری در انتخاب وزرا را نباید توجه کند. مخالفت با وزرایی که با معیارهای رهبری مطابقت ندارند بی تفاوتی و بی تقوایی نیست. امثال شهید دیالمه، شهید بروجردی آیا عملکرد انتقادی شان نسبت به دولت و مسئولین وقت خود هم بی تقوایی هست؟